ODNOS MIRISA I SEĆANJA U SCENSKOM DIZAJNU KROZ VIŠEMEDIJSKU IZLOŽBU „MIRISNE PRIČE“

Zoja Erdeljan

doi:10.24867/11QO05Erdeljan

Zoja Erdeljan

DOI: https://doi.org/10.24867/11QO05Erdeljan

Ključne reči: miris, sećanje, višemedijska izložba, mirisne priče, lična mapa mirisa

Apstrakt

Rad se bavi temom odnosa mirisa i sećanja, kao i njegovom upotrebom i značajem u scenskom dizajnu kroz realizovanu višemedijsku izložbu „Mirisne priče“. Pored praktičnog dela, istražen je ovaj odnos putem istorijskog i umetničkog istraživanja i kroz uvođenje novih termina kao što su kolektivni nos i lična mapa mirisa. Rad se sastoji od, načelno pet delova, od kojih je prvi uvod, u kojem se iznosi motiv i namena ovakvog projekta. Drugi deo sačinjava teorijski pregled tumačenja mirisa kroz istoriju, dok je treći deo posvećen analizi umetničkih dela koji su referentni za ovaj elaborat. Četvrti odeljak posvećen je umetničkom istraživanju, a peti je posvećen umetničkom radu od ideje nastanka, preko koncepta, prostorne realizacije projekta i na kraju recepcije publike.

Reference

[1] „What the Nose Knows: The Science of Scent in Everyday Life”, Avery Gilbert, Crown Publichers New York, 2008.
[2] Jane Collins, Andrew Nisbet, „Theatre and Performance Design - A Reader in Scenography Routledge“, 2010.
[3] Paul Jellinek, (auth.) Dr J. Stephan Jellinek, „The Psychological Basis of Perfumery“, Blackie Academic and Professional, 1997.
[4] Steve Di Benedetto, „The Provocation of the Senses in Contemporary Theatre“, Routledge, 2010.
[5] Cretien van Campen, preveo Julian Ross, „The Proust Effect - The Senses as Doorways to Lost Memories“ Oxford University Press, 2014.
[6] Mark Bradley, Shane Butler, „Smell and the Ancient Senses“, Routledge, 2015.